Czuliście się strasznie sprytni rozgrywając własnego prezydenta na spółkę z obcym i nieprzyjaznym mocarstwem. I pograliście sobie cwaniaczki, oj pograliście. Nie jestem w stanie ocenić na ile maczaliście w smoleńskiej tragedii brudne paluchy. Czy efekt was zaskoczył czy usatysfakcjonował? Na moje niewprawne oko jednak, to wszystko co robicie bardziej przypomina zacieranie śladów niż próby wyjaśnienia przyczyn katastrofy.
Nawet jednak z waszego, cwanego punktu widzenia popełniliście fundamentalny błąd. Daliście bezwarunkowe carte blanche swoim radzieckim "przyjaciołom". Daliście twarz kolejnej grze. Tym razem grze post mortem. Jak się okazało skierowanej również przeciwko wam. Część spośród ujawnionych zdjęć ofiar katastrofy być może mogli wykonać przypadkowi gapie. Jednak inne, te zrobione na stołach sekcyjnych nie. To nie są przypadkowe zdjęcią. A ich publikacja nie może być ani przypadkowa ani być dokonana bez wiedzy waszych radzieckich „przyjaciół”. Dziś więc można wam w tę gębę napluć, można wam nasikać do zupy, a wy możecie tylko z dyplomatycznym uśmiechem tę zupę żreć i co najwyżej sobie poapelować.
Wczoraj, w rocznicę pontyfikatu Jana Pawła II, telewizja publiczna, oczywiście o nieprzyzwoitej porze, nadawała film dokumentalny poświęcony posłudze Karola Wojtyły. I tak sobie go oglądając pomyślałem jak bardzo nam go dziś brak. Szczególnie po smoleńskiej tragedii. Co dziś by mówił? Co powiedziałby wam, przepychającym się w kolejce do papamobile? Co powiedziałby na temat waszego „tu i teraz”, paraambitnej „polityki ciepłej wody w kranie”? Co powiedziałby na temat waszego zaprzaństwa? Nie wiem, ale sądzę, że powiedziałby, że pora odejść. W hańbie.
tekst został opublikowany na portalu Obserwator.com, na którym znajdziecie również masę moich rysunków
